occama

Niektorzy sie pogubili...takie juz jest zaplatane to moje zycie...Przepraszam, ze tak zagmatwalam. Teraz gwoli wyjasnienia..Ostatnia notkla byla o moim przyjacielu (nie wiem czy jeszcze moge tak mowic:( Tak...bo ja naiwnie wierzyłam, że przyjazn damsko-męska jest mozliwa i przekonywalam do swoich sadow wszystkich wokol ktorzy patrzyli na mnie z politowaniem i mowili "jeszcze zobaczymy"...Tak...teraz mogą triumfowac...ehh i tak mam to gdzies...To byla piekna przyjazn...Zaczela sie od jakiegos zauroczenia...przeszla przez burzliwa znajomosc...stala sie mocna przyjaznia...a teraz wszystko sie rozpadlo...W sumie mogłam sie spodziewac ze tak bedzie...A teraz nie wiem co robic...To znaczy juz zrobilam...Jak juz pisalam wczesniej on sie nie mogl zdecydowac co do mnie czuje...raz byl bardzo kochany i mnie uwielbial a innym razem byl oschly i cyniczny...oczywiscie bez zadnych konsekwencji, bo przeciez nie bylismy razem. A ja raz bylam w stanie euforycznej radosci, a raz probowalam plakac (choc nie umialam) i ukrywalam sie w domu i tlumilam wszystkie uczucia....Mialam juz dosyc tych zmian nastroju (przez niego) i chcialam tylko zeby w koncu cos zdeydowal...Nie umial...Wiec ja podjelam decyzje za niego i...koniec...Przepadla piekna przyjazn, a ja snuje sie po domu, pije kawe za kawa i placze...Bylam na spacerze z psem... Cala droge plakalam...Az dziwie sie skad mam tyle lez...Zbieraly sie pewnie przez cale moje zycie...Ale wierze, że uda mi sie zapomniec...Czasami sama sie sobie dziwie ze jestem taka silna...Przeciez na tyle co ja przezylam juz dawno powinna mi pasc psychika...ale nie...te doswiadczenia sprawiaja ze jestem coraz silniejsza...ale przez to nie umiem kochac, prawdziwie sie cieszyc...To wszystko jest takie puste...znieczulica?? Moze...Ale teraz kiedy pierwszy raz od 17 lat zaplakalam czuje ze cos we mnie peklo...Moze teraz bedzie latwiej...

Dziekuje za wszystkie mile komentarze...Jestescie kochani;*

Uczynilam swoja powinnosc...tiaa ale dlaczego jest mi tak zle...?? Wcale nie chcialam zeby to tak wygladalo...W momencie kiedy podczas rozmowy bylam oschla i cieta w rzeczywistosci pierwszy raz w zyciu plakalam...Bylo mi zle jak widzialam jego bezradnosc...jego nie umiejetnosc podejmowania decyzji...Skonczylam to...znowu ja:( Ale nie moglam inaczej...On mnie nie kocha...meczyl by sie przy mnie, a ja jak taka dobra wrozka bym to wszystko znosila...do czasu...

Gdybysmy zostali przyjaciolmi to byloby tak jak do tej pory...On nie mialby zobowiazan, a jak by mial ochote to znowu poudawalibysmy szczesliwa parke pozostajac jednak tylko przyjaciolmi...bez zobowiazan...

Juz mialam tego dosyc...chcialam sie komus wyplakac i wyzalic...ale komu?? Jemu??...Nigdy wczesniej nie plakalam...moze dlatego ze rodzice od dziecka powtarzali mi ze mam nie plakac bo to nic nie da...I nie plakalam... Tłumilam w sobie bol i negatywne emocje, az do wczoraj...Poplakalam sie jak dziecko i plakalam cala noc...az zabraklo mi lez...Czy mi ulzylo?? Niee...teraz czuje sie jeszcze gorzej...Mam wyrzuty sumienia i szlag mnie trafia ze to sie skonczylo...Jest mi po prostu bardzo bardzo zle...bez niego;(

Odezwal sie...jeszcze nigdy nie czulam takiego podniecenia, gdy zobaczylam w rogu monitora "nieznajomy przesyla wiadomosc". Wiedziałam, że to on...I...był super...Gadalam z nim i usmiechalam sie do monitora, smialam sie w glos z jego zartow...Bylam pelna podziwu dla niego kiedy w rozmowe wplatal male szczegoly z mojego zycia, ktore gdzies kiedys mu rzekazalam...Male, nic nie znaczace drobiazgi...pojedyncze slowa, ale on pamietal...Ja wiem, że ma dziewczyne i ze pewnie wezma slub i beda zyli dlugo i szczesliwie i tego im z calego serducha zycze;) Chce zeby byl szczesliwy...Ale nie zakochalam sie w nim;> To jest taki dobry aniol w moim zyciu, ktory pojawil sie aby je rozjasnic...bo jego usmiech rozjasni wszystko;)   

Zadzwoni, nie zadzwoni...napisze, nie napisze...odezwie się w ogole?? Cholera!! tak to jest jak się daje nr gg, a nie bierze jego...Albo jak sie ma jego nr tel, ale sie nie ma kasy...grrr..ale przynajmniej mnie nie kusi zeby do niego zadzwonic... Z internetu tez mu eski nie wysle bo ma w idei...I bardzo dobrze...jeszcze by sobie pomyslal, ze sie w nim zakochalam;) Uzaleznilam sie od bloga...no super...kolejne uzaleznienie i kolejna sklonnosc, sklonnosc do uzaleznien... Dobrze, ze ten nalog jest przynajmniej bezpieczny;)

Poszlam sobie zrobic kawe...heh nastepna ulomnosc, bo kto pije kawe o 22??;) No tak, ja...ale jak sie ma bzika na punkcie astronomii, a letnie niebo jest idealnym obiektem obserwacji i jak sie spedza na ogrodzie cala noc to ta kawa jest moim jedynym przyjacielem;D Oczywiscie tylko w te noc;)

Caly czas wspominam sobie jak mi sie dobrze z nim gadalo...tak na luzie. Pierwszy raz nie zastanawialam sie czy dobrze wypadne. Smielismy sie i wyglupialismy jak dzieci...ale w tym szalenstwie byl jakis taki niezaprzeczalny urok, ktory nadawal tej chwili smaku i sprawial, że teraz nie moge o niej (tej chwili;>) zapomniec...Mowi do mnie "Mala" (z powodu wzrostu;D)...ktos inny dostal by za to w twarz, ale w jego ustach brzmialo to jak najpiekniejszy komplement...  

I w jednej chwili pokochalam mojego durnego psa i w glebi duszy na kolanach mu dziekowalam, ze mnie pociagnal do wody...Bo wtedy Moj Ksiaze rzucil mi sie na ratunek i mnie objal od tylu;D Dzieki niemu ocalala moja spodniczka i top...

Heh...pomimo, że nigdy nie bedziemy razem to dla takich chwil warto zyc;)

Hehhe jestem jak dziecko...dzisiaj stwierdzilam ze pojde nad jeziorko wczesniej...bo przeciez on mial tam byc...wiec sobie ulozylam plan...pojde tak ok 11, 2 godzinki sie pieknie opale i nabiore kolorku, a potem przyjdzie ON...Niestety jak zwykle moje plany sie pokomplikowaly( chyba przestane planowac:)). Mialam ogolic nogi (no bo jak ja bym sie pokazala przed moim idealem), ugotowac ryz na obiad, isc z psem na spacer i wyruszyc nad jeziorko...Chcac zaoszczedzic troche czasu stwierdzilam ze jak ryz bedzie sie gotowac to ogole nogi...hmmmm....ryż spalony, dymowa w calym domu, garnek do wyrzucenia, dwa zaciecia na nogach...heh i tak chcac zaoszczedzic czas nad jeziorkiem bylam ok 16;) Po drodze spotkalam jego rodzinke, wiec zanim doszlam na miejsce przezylam konflikt wewnetrzny czy on jest?? a jak jest to czy sam?? A jak sam to dlaczego oni wracaja?? I z takimi obawami doszlam na plaze gdzie w calej okazalosci na kocu lezal ON;D Wygladal bosko (to grzech zawsze tak bosko wygladac);D...poznalam jego rodzinke, z ktora stoczylismy intensywny mecz siatkowki wodnej...skonczylo sie na zlamanym paznokciu, zdobytym nr telefonu (on wzial moj pierwszy zeby nie bylo;) i cudownym humorku;)

Wracajac do domu zaczelam sie zastanawiac nad ostatnimi 2 tygodniami mojego zycia i doszlam do wniosku, ze nie zamienilam wiecej jak 2 zdania z dziewczyna...Taaakk....caly czas spedzalam z facetami...i doszlam do wniosku, ze mam dosyc wszystkiego, co zawiera meski pierwiastek...przeszlo mi jak na spacerku z psem spotkalam mojego Ksiecia z bajki...allleee on to wyjatek;D 100% mezczyzny w mezczyznie;D