occama

Wróciłam...ale nie będę pisać co działo się przez ten cały czas choc dzialo sie duzo. Chciałam to umieścić we wcześniejszej notce, ale sie skasowała a była za długa by pisać ją jeszcze raz, więc mam nadzieję, że domyślicie się z kontekstu, a jak nie...zawsze można spytac;)

Nareszcie się doczekałam...Wiedziałam, że jest ideałem (wiem, wiem...ideałow nie ma)...Byl najlepszy, nie mogłam sobie wymarzyć nawet lepszego faceta. Ale miał jedną wadę, ktora mi przeszkadzała (inne były całkiem słodkie)...nie proponował spotkania. Nic nie wskazywało na to, żeby nie chciał sie spotkać. Pisał, że szkoda, że tak długo sie nie widzielismy itd.ale nigdy nie spytał wprost czy sie nie spotkamy. Nie licząc oczywiście przełomowych "lodów truskawkowych";) Zawsze, albo to ja proponowałam ,albo  był jakiś pretekst dla którego musielismy sie spotkać. Spedzilismy razem sylwestra, potem kilka imprez...ale od trzech i pol miesiaca od kiedy sie znamy, nie zadal tego pytania. Nie wiedziałam czy jesteśmy para, choc tak się zachowywaliśmy, no ale nie padło to sakramentalne pytanie (czy ja jestem staromodna??), tak samo też nie proponował spotkania...aż tu nagle natapil przelomowy moment. Od poniedzialku siedze w domu z chorym gardlem i temperatura, a on wczoraj mi sie spytal czy postaram sie jakos szybko wyzdrowiec. Cos dziwne wydalo mi sie to pytanie wiec spytalam dlaczego pyta...powiedzial, ze nie powie...To bylo do niego niepodobne...nigdy nie byl tajemniczy, a jak probowal to nie wytrzymywal dlugo...za dlugi ma jezyk;) Potem mi napisal, ze mam szybko wyzdrowiec, bo w sobote chce mnie gdzies porwac...I chyba nie musze mowic, ze nie moge sie doczekac soboty;) Moze w koncu sie okresli...Moze w koncu bedziemy oficjalnie para...Wiem...zachowujemy sie jak dzieci. Nasi znajomi zgodnie twierdza ze jestesmy dla siebie stworzeni i bardzo do siebie pasujemy. Tylko my, obydwoje po nieudanych zwiazkach...Kobieta po przejsciach i facet z przeszloscia, nie potrafimy, a moze boimy sie do siebie dotrzec i przyznac sie, ze juz nie potrafimy bez siebie zyc;) Bo taka jest prawda....;)

To znowu ja...wróciłam po długiej przerwie...Skonczylam na Wojtku...tak mi sie przynajmniej wydaje...spotkałam sie z nim parę razy, ale uznałam, ze w gruncie rzeczy nie takiego faceta szukam...Choc teraz nie potrafie dokladnie powiedziec co z nim bylo nie tak, albo co mi nie pasowalo...to po prostu to skonczylam...i powrocilismy do schematu sprzed naszego spotkania czyli..."ja nie znam ciebie, ty nie znasz mnie". czasami gadamy na gg, ale tak jakbysmy mieszkali na dwoch koncach Polski i nie widywali sie codziennie z ironicznymi uśmieszkami. Po Wojtku bylo nudno...duuuuzo czytania, chloniecia nowej wiedzy, pare odnowionych znajomosci...W koncu przez przypadek, choc nie moge tego nazwac przeznaczeniem poznalam przez fun skun Lukasza...heh fajny byl na poczatku, potem okazalo sie ze nasi rodzice razem pracuja i tak od slowa do slowa postanowilismy sie spotkac...bylo dretwo i okazalo sie, że ten super przystojny facet nie ma nic ciekawego do powiedzenia oprocz zarekomendowania jakiejs pasty do wlosow, ktora podobno znakomicie utrwala, ale nie wysusza i nowego solarium, z ktorego i tak nie mam zamiaru skorzystac...po spotkaniu grzecznie sie pozegnalam, niczego mu nie obicvujac...A on od tego czasu pisze strasznie suche i malo inteligentne sms-y...co doprowadza mnie do czarnej rozpaczy;/ Chos przestalam na nie odpisywac juz drugiego dnia po spotkaniu to one nadal przychodza i kazdy brzmi mniej wiecej tak samo "witam.co robisz?"...A co ja mam na to odpisac?? Odpisalam, że czytam książkę to stwierdzil, ze jestem malomowna a jak z uprzejmosci zapytalam "a Ty??" to odpisal, ze pracuje...Taaaa i to ja jestem malomowna??!! Dziekuje bardzo.....teraz staram sie nie zwracac uwagi na kolejnego sms-a o tej samej tresci i mam cicha nadzieje, ze zanim sie odczepi ie bede musiala dluzej znosic tej meczarni....;) A za tydzien powrot do szkoly.....juz dawno tak nie tesknilam za tymi starymiu murami;))

Jak ja uwielbiam taką pogodę;)) Jak tylko się obudziłam i usłyszałam szelest deszczu za oknem to myślałam że oszaleję ze szczęścia;)) Szybciutko wskoczyłam w trochę cieplejsze rzeczy i poszłam pobiegać...o jak mi tego brakowało..hmmm odżyłam. Gdy wróciłam wzięłam prysznic i z mokrymi jeszcze włosakami usiadłam przed komputerem...Zrobiłam cennik do katalogów, poskładałam zamówienia i chciałam już iść się położyć i poleniuchować, gdy dostałam sms-ka od mojego cudnego sąsiada...(ma na imię Wojtek;D). Po prostu sie rozpłynełam..."Codziennie marzę o Tobie, myśl, iż jesteś gdzies indziej boli a zarazem podnieca, bo niedługo znow będziemy razem. Jetses w moich myślach!" Próbuje zachować zdrowy rozsądek i   wmówić sobie, że on tylko tak czaruje, ale nie mogę. Moze juz pisalam, al mam wielka słabość do czarnych oczu;D Jak facet ma takie czarne oczka to ja wymiękam...On ma...Hm...cudownie sie teraz czuje...a dzisiaj zaprosił mnie do siebie na wieczór...;)) I na pewno zapomne co to jest rozsadek]:-> Ale co tam...Raz sie zyje;))

Dzisiaj stwierdziłam, że trzeba wziąść sprawy w swoje rece. Nie chcieli mnie w swojej firmie to ja zakładam swoją małą manufakturkę...Trochę zajęlo mi wymyślenie czym moge się trudnić, żeby robić coś przyjemnego a przy tym dochodowego i po wielu konsultacjach ze znajomymi doszłam do wniosku, że będę robić biżuterie;)) Znajoma mojej mamy dostarczy mi wszystkie materiały...Wystarczy tylko znaleźć klientów, a to podobno jest najtrudniejsze. A takim cudem będę miała na każdy dzień tygodnia inny zestaw biżuterii. Trochę mam problem z dystrybucją, ale i na to się coś poradzi. W końcu znajome znajomych też mają znajome i takl w tym kręgu na razie się będę obracać, a jeżeli to wypali to pomyślę nad działalnością na wyższą skalę.

Ponadto, że w sferze zawodowej mi się baaardzo układa...(jeszcze nie zaczęłam a już mam zamówienia) to w dodatku spotkałam dzisiaj bardzo fajnego faceta. Mieszkałam z nim na jednej ulicy przez całe swoje życie a nigdy nie zwróciłam na niego uwagi, a tu dzisiaj robiłam porządki w ogródku polegające głownie na oblegiwaniu ławeczki i chwytaniu ostatnic promieni Słońca, a on nagle przechodzi i mówi mi cześć...Zdziwiłam się, podniosłam moje cztery litery i spytałam czy my się znamy. To on wybuchnął śmiechem i stwierdził, że jeszcze żadna dziewczyna go nie potraktowała w taki sposób i, że zacznie wątpić w swój wygląd. No to sobie pomyślalam, że pewnie musi być jakimś zapatrzonym w siebie facetem, ale spaliłam tylko cegłe i spytałam jak go potraktowałam. A on mi odpowiedział, że z taką niechęcia. I wtedy zdradził, że mieszkamy na jednej ulicy...Nie mogłam się nadziwić, że nigdy wcześniej go nie spotkałam. Wtedy on powiedział (dlaczego wszyscy mi czytaja w myslach??;>), że widzimy się prawie codziennie tylko ja widocznie nie jestem zainteresowana...Chciałabym widziec wtedy mojego karpia...hehe...a on powiedział , że może teraz kiedy go w końcu dojrzałam dałabym się zaprosić na coś zimnego?? Dałam się zaprosić i...spedziłam najcudowniejsze 2 godziny w towarzystwie super-faceta...Już teraz bedę go dostrzegać;)) Jakby tego było mało...zaraz jak się rozstaliśmy wysłał mi sms-a :Zapomniałem Ci powiedzieć, że jesteś najpiękniejszą kobietą pod Słońcem...chyba się w Tobie..." Hmmm... "W życiu piękne są tylko chwile"...Mój Anio Stroz chyba wrocil z urlopu, już mialam dosyc tych stazystów, ktorzy czuwali tylko,żebym nie wsadziła ręki do wirówki, a tak ogólnie to nic nie robili...Ale teraz czuję, że zaczyna się szczęście;))

"Każdy krok zaprowadzi nas, szybciej-wolniej lecz ku sobie, dajmy tylko temu czas(...), nie chce być już Twoim wrogiem, nie odrzucaj moich rąk"  

Dłuuugo nie pisałam (tzn jak na mnie;))...Wczoraj mój piesek skręcił mi nadgarstek, więc teraz z jedną ręką obandażowaną próbuję opanować klawiaturę. Ostatnio Andrzej się odzywał, próbował namówić mnie na jeszcze jedno spotkanie, ale ja byłam silna i się nie ugięłam w wyniku czego siedzę w domu, pochłaniam jakieś ogromne tomiska historyczne i nie tylko i piszę...Piszę książkę zarzuconą zeszłego roku, piszę dawno planowane opowiadanie...A szczerze mówiąc przeszła bym się gdzieś w jakimś miłym towarzystwie, a że on się do takiego nie zalicza więc jestem skazana na siebie...

Pomyślałam, że pójdę nad jeziorko...skoro pogoda się nie chce ugiąć i straszy tym upałem to ja się ugnę i pójdę popływać...Jeszcze nie wiem jak mój plan wypali, ale mam nadzieje ze bede sama i zadnemu facetowi nie przyjdzie znowu do głowy żeby do mnie podchodzic...No coż...mam dosyć płci przeciwnej (bo że brzydkiej to nie powiem;))...

Odezwał się do mnie mój były...Zdziwienie moje było wielkie bo nie rozmawialiśmy ze sobą od zerwania, a on tak po prostu się odzywa...Nie dosyc, że skrzywdził mnie tak, że przez kila miesiecy nie wychodziłam z domu tylko myślałam o nim to jeszcze przez te kila miesiecy kiedy ja czekałam on nie raczył się odezwać...a teraz kiedy ja nadal coś do niego czuję...nie wiem czy to sentyment czy jeszcze miłość...zobaczymy jak to się dalej potoczy...ale wiem napewno że nie ma nikogo...

 "Jedyny mój, to zaledwie kilka dni, a ja nie mieszcze łez, zagryzam wargi(...) wyczuwam, wyczuwam Cie w zapachu ubrań, a niebo znowu  na głowę spada mi, nadziei coraz mniej na Słońce. A te dni ciszy, które dzielą nas podpowiadaja mi złe obrazy"